Visarend in de Breebaartpolder

De visarend doet zijn naam eer aan. Het is een vogel die alleen van vis leeft. In Nederland komen ze niet in grote aantallen voor. Bij zijn trek vanuit Scandinavië naar Afrika wil het nog wel gebeuren dat ze ook door Nederland trekken. In dat geval is de kans groot dat je een visarend in september of april ziet. Als het zo’n vogel hier goed bevalt, kan het zijn dat hij even wat langer blijft.

Op dit moment zijn er visarenden in de Breebaartpolder neergestreken. Zelf heb ik er gisteren twee stuks jagend gezien. Net als een valk kan de visarend stilstaand bidden. Hij blijft dan even boven een plek hangen om vervolgens met vooruitgestoken klauwen op een vis te duiken. In sommige filmpjes zie je dat de visarend helemaal kopje onder gaat om vervolgens met een vis moeiteloos weer uit het water te komen.

Gisteren, zaterdag 26 september 2020, heb ik het genoegen gehad om vanuit de fotohut van Han Bouwmeester (HBN10) een visarend te fotograferen. We zaten in de Breebaartpolder te fotograferen met een uitzicht op een grote kale boomstam. Het was nog in de ochtend. Een kennis van me had net de visarend gespot. Wat zou het toch geweldig zijn als hij juist op die boomstam zou gaan zitten, bedachten we ons nog. De zwarte ruiter, de watersnippen en de kieviten hadden we op dat moment al op de gevoelige plaat vastgelegd. Zo’n visarend fotograferen, zou toch geweldig zijn. Een aantal ogenblikken later gebeurde dat waar we al op hadden gehoopt…. een visarend zat daadwerkelijk op de boomstam. Dit hadden we gehoopt, maar toch niet zo snel verwacht. Enigszins overrompeld, richtten wij de lenzen richting de visarend die in de top van de boomstam zat. Wat een mooie vogel!

Een aantal minuten lang zat de visarend in de boomstam, totdat een buizerd op hem af vloog. Dat vond hij kennelijk vervelend. De visarend hield het voor gezien. Wij hadden de visarend voor de lens. Dat was geweldig! Dit maak je zo niet weer mee. De wintertalingen kwamen nog even voorbij, maar die waren op dat moment voor jouw gevoel minder magisch dan de visarend.

Het was al 16.00 uur geweest. Het werd bewolkt en daardoor veranderde het licht. Dit zag je terug op de foto’s. Vlakbij liepen de watersnippen, de kieviten en de wintertalingen te foerageren. De watersnippen zo vlakbij dat je er bijna een portret van kon maken. Naast deze vogels werd tevens de boomstam nauwlettend in de gaten gehouden. En ja hoor, daar zat de visarend er weer. Heel kort heeft hij van de boomstam gebruik gemaakt. Even om zijn verenkleed uit te schudden en de omgeving te observeren om vervolgens weer zijn weg weer te vervolgen.

De bewolking werd alsmaar dikker en er kwam meer wind opzetten. De wintertalingen en de meeste kieviten vlogen weg. De watersnippen kropen dicht bij elkaar. Het werd heel stil. Je ziet dat de tijd langzaam verder kruipt. Zal ik gaan of toch niet? Nog even wachten. Je weet het nooit. Zo is het stil en een moment later gebeurt er weer wat. Maar toen werd het bijna 18.00 uur en nog steeds was het erg stil. Ik besloot om in te gaan pakken en toch maar te gaan. Net op het moment dat ik wilde gaan, gebeurde het. De visarend ging weer op de boomstam zitten. Het weer was ruiger geworden. Met het weer werd waarschijnlijk ook de visarend steeds wilder. De vleugels gingen op en neer. Het verenkleed zag er verwaaid uit. Wat een schouwspel! De lichtomstandigheden waren niet meer gunstig om te fotograferen. Het was donker geworden en de visarend was de hele tijd in beweging. Met ingehouden adem heb ik toch maar het schouwspel gefotografeerd.

De visarend besloot vervolgens verderop in de Breebaartpolder te gaan jagen. Het was door de bewolking zo donker geworden dat het geen zin meer had om te fotograferen. Een mooi moment om deze geweldige dag in de Breebaartpolder af te sluiten. Eén ding weet ik nu zeker. Met de voorjaarstrek volgend jaar ben ik weer in de Breebaartpolder te vinden. Hopelijk zijn en blijven de visarenden er dan ook nog even voor een visje.