De weg kwijt…..

Op 24 november kwam de eerste waarneming binnen: een tweetal heremietibissen bij Onstwedde. Hierover is enige ophef geweest en dat niet zonder reden.

De heremietibis of ook wel de kaalkopibis is namelijk een ernstig bedreigde vogelsoort. Deze vogelsoort broedt alleen nog op een paar plekken in Marokko en Turkije. En dan duikt er opeens een tweetal in Onstwedde op. Een dergelijke waarneming houdt de gemoederen dan vanzelfsprekend behoorlijk bezig. Hoe is het mogelijk dat zo’n zeldzame vogelsoort in Onstwedde terecht komt?

Gebleken is dat deze, kennelijk nog jonge, vogels afkomstig zijn van een herintroductieprogramma in Oostenrijk. Dit programma houdt in dat men met deze vogels fokt om ze weer in het wild uit te zetten. De bedoeling was dat deze jonge vogels in het zuiden overwinteren. Echter hun ‘interne navigatiesysteem’ werkt toch niet helemaal perfect. Want in plaats van naar het zuiden te vliegen, vlogen deze dieren naar het noorden.

Het lijkt erop dat heremietibissen zich in Onstwedde helemaal thuis voelen. Want het is nu begin januari en ze zijn er nog steeds. Hopelijk blijft het voor deze heremietibissen een zachte winter, zodat ze kans blijven zien voldoende voedsel te vinden om te kunnen overleven.

Ik dacht dat het een leuke gelegenheid is om de heremietibissen ‘live’ mee te maken. Op het moment dat ik er was, was er maar één vogel in het weiland. En dat hij het naar z’n zin had, was duidelijk. De ibis liet zich nergens bij storen. Hij ging zich uitgebreid poetsen; links, rechts, aan de voorkant…..

ook jeuk werd adequaat aangepakt…..

en zijn maaltijd sloeg hij echt niet over.

Ik heb trouwens met verbazing staan kijken naar de handigheid van de heremietibis wat betreft het zoeken en vangen van wormen. Geloof me, menig visser wordt jaloers als hij ziet hoe snel de ibis dikke wormen weet te vinden. Maar met het naar binnen werken van de wormen is hij trouwens nog sneller.