Torenvalk met muis

Ergens halverwege september reed ik door de polder. Naast me lag, zoals dan te doen gebruikelijk, mijn camera in de hoop nog iets op de gevoelige plaat vast te kunnen leggen. In de polder kon je toen veel torenvalken zien. Rond haast elke boerderij vlogen torenvalken. De meeste keren waren ze zo ver dat het onmogelijk was om de torenvalken goed te kunnen fotograferen. En als ze al een keer dichterbij kwamen, waren ze ook snel weer gevlogen.

Die dag echter had ik wat meer geluk. In de Carel Coenraadpolder was net die week daarvoor een perceel geploegd. Aan de rand van de geploegde grond zag ik in de verte al een torenvalk zitten. Ik reed al niet snel, maar nam nog even wat meer gas terug. Heel voorzichtig naderde ik de torenvalk. Ik verwachtte dat de torenvalk wel zou wegvliegen, maar tot mijn verrassing bleef deze nu toch zitten. Dichterbij gekomen zag ik de valk zitten op een stuk klei dat door het ploegen iets boven de rest uitstak. Toen ik even de tijd had goed te kijken, zag ik iets bij de poten liggen.

Heel rustig liet ik de auto uitrollen, zodat ik beter kon zien wat de torenvalk bij zich had. Het was een mooie, vette muis. De torenvalk was bovendien geenszins van plan om de stek op te geven. Integendeel. De muis werd vanaf dat moment vakkundig ontleed. Gelet op het stuk klei had ik de indruk dat dit niet de eerste keer was dat de torenvalk op die plek een muis heeft gegeten. Resten van waarschijnlijk ook een muis doen vermoeden wat voor een tafereel daar eerder ook al heeft afgespeeld.

Wanneer het alleen met een snavel lastig wordt, kan een poot nog uitkomst bieden.

De torenvalk hield de omgeving goed in de gaten. Mijn auto en mijn aanwezigheid deden de torenvalk kennelijk niets, maar verder had ik de indruk dat de torenvalk niets aan het toeval overliet. Dit maakte misschien ook dat de torenvalk op een gegeven moment anders ging zitten. Voor mij was dat gunstiger. Zowel de torenvalk alsook de muis kon ik nu beter zien.

Na een tijdje draaide de torenvalk zich om en pakte de muis in de snavel. Met de muis in de snavel zette de torenvalk zich even af om vervolgens een halve meter verder lager te landen. Daar deed de torenvalk iets wat ik eerder nog niet had gezien en niet eens heb geweten. Tussen de brokken klei werd de muis verstopt. Het schijnt namelijk zo te zijn dat torenvalken dit vaker doen. Zij verstoppen de resten prooi om op een ander moment verder te kunnen eten.

De laatste foto laat zien dat de valk wel erg ontspannen moet zijn geweest. Nadat de prooi was verstopt, begon de valk uitgebreid de veren te poetsen.